„Szanowni Państwo” – pisze prezydent. – „Z mieszanymi uczuciami przeczytałem apel w sprawie polityki mieszkaniowej oraz osiedla kontenerowego przy ulicy Średzkiej. Trudno mi przyjąć tezy o „nieludzkiej polityce mieszkaniowej miasta”, w sytuacji gdy nigdy w historii Poznania nie przybyło tylu nowych lokali socjalnych i komunalnych.
Trudno odnieść się do zarzutu o „bierności władz miasta” w przypadku lokatorów z ulicy Małeckiego i Stolarskiej. W tej ostatniej sprawie zaangażowany jest zarówno Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, Miejski Konserwator Zabytków, pracownicy Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oraz Straż Miejska. Podobnie jak w przypadku kamienicy na Garbarach, staramy się uczynić wszystko, co w naszej mocy, by tym ludziom pomóc, choć wadliwe przepisy prawa nie ułatwiają nam zadania.
I choć uważam Państwa postawę za bardzo szlachetną i idealistyczną, mam kilka wątpliwości, z którymi chciałbym się podzielić. Problem kontenerów dotyczy potencjalnie 20 osób. Dodajmy jedną i bardzo ważną rzecz: osoby te odmawiają jakichkolwiek form pomocy społecznej i niszczą życie swoim sąsiadom.
Stąd pytania:
Czy ktoś z Państwa żył w sąsiedztwie którejś z tych osób? Czy ktoś z Państwa uczestniczył w spotkaniach z mieszkańcami, którzy ze łzami w oczach błagają – bo oni już nie proszą – by pozwolić im normalnie żyć, bez lęku, bez ryzyka pobicia, bez dewastacji klatki schodowej czy mieszkania? Czy ktoś z Państwa zabrał w tej sprawie publiczny głos, apelując o objęcie opieką tych właśnie poszkodowanych? Chcę wierzyć, że tak. Jednak asymetria postaw i opinii budowana przez doniesienia medialne, na które się Państwo powołujecie, zdaje się temu przeczyć.
Mam wrażenie – i jest to smutna konstatacja – że tak jak Hamlet, żyjecie Państwo w świecie doświadczeń pośrednich, zupełnie odległym od codziennej rzeczywistości; w świecie, który obserwujecie przez ekran szklanego monitora czy artykuł w gazecie. Dlatego na koniec chciałbym Państwu dedykować „Tren Fortynbrasa” Zbigniewa Herberta – wiersz, który przywraca światu właściwe proporcje:
Teraz masz spokój Hamlecie zrobiłeś co do ciebie należało
i masz spokój Reszta nie jest milczeniem ale należy do mnie
wybrałeś część łatwiejszą efektywny sztych
lecz czymże jest śmierć bohaterska wobec wiecznego czuwania”
Czytaj także: