Poznańska Masa Krytyczna walczy o pieniądze z budżetu obywatelskiego

Oto wykaz zgłoszonych pomysłów:

1.Liczy się każdy rower! Sieć elektronicznych liczników rowerów z wyświetlaczami do pomiaru ruchu rowerowego w Poznaniu.
Projekt obejmuje zakup i montaż ośmiu elektronicznych liczników rowerów przy głównych ciągach rowerowych w Poznaniu, wyposażonych dodatkowo w czujnik temperatury oraz zegar. Zliczanie rowerzystów odbywa się przy użyciu pętli indukcyjnych zamontowanych w nawierzchni dróg rowerowych (z tego powodu wybieraliśmy drogi rowerowe o nawierzchni asfaltowej).

Lokalizacja liczników: Bukowska (po południowej stronie na odcinku między Grochowską a Szamotulską),  Bułgarska (po stronie zachodniej między Bukowską a Ptasią),  Kórnicka (po północnej stronie między Piotrowem a Mostem Św. Rocha),  Księcia Mieszka I (między ulicą Słowiańską a Al. Solidarności), Al. Solidarności (między Rondem Solidarności a Księcia Mieszka I), Kościuszki (kontrapas między Św. Marcinem a Nowowiejskiego), Jana Pawła II (po stronie zachodniej między Rondem Śródka a Kórnicką), Zamenhofa (między Kruczą a Piłsudskiego).

Rola transportu rowerowego w naszym mieście wzrasta z roku na rok. Nie znamy jednak natężenia ruchu rowerowego na drogach rowerowych. Sieć liczników rowerów pozwoli na zebranie rzetelnych danych. Dzięki danym pozyskanym z liczników będzie można lepiej planować remonty i inwestycje drogowe służące rowerzystom. Dane posłużą także Urzędowi Miasta Poznania zarówno przy planowaniu budżetu miejskiego, jak i do celów wizerunkowych (miasta przyjazne rowerzystom są uważane za bardziej atrakcyjne).

Dzięki informacjom o natężeniu ruchu rowerowego będzie można dokładniej zanalizować dane o wypadkach i kolizjach z udziałem rowerzystów. Beneficjentami projektu będą także uczelnie zajmujące transportem i planowaniem przestrzennym. Z danych korzystać będą media, przez które tematyka rowerowa jest podejmowana. Najważniejszymi beneficjentami będą mieszkańcy i mieszkanki miasta. Liczniki rowerów mają duży walor promujący jazdę na rowerze. Większy udział rowerzystów w transporcie w Poznaniu przyniesie poprawę warunków życia (mniejsze korki na ulicach, mniejszy hałas i zanieczyszczenie powietrza) oraz zdrowia mieszkańców (dzięki wzrostowi liczby osób aktywnie spędzających czas).
Koszt: 672 tys. zł brutto.

2.Patrole rowerowe policji w Poznaniu.
Program pilotażowy zakładający zwiększenie mobilności patroli policyjnych w zabudowie miejskiej (obecnie patrole rowerowe poruszają się zazwyczaj na terenach rekreacyjnych) – zmiana sposobu przemieszczania się z pieszego na rowerowy, także zastąpienie części interwencji wykonywanych przy użyciu transportu samochodowego. Zakup 13 zestawów rowerów (po dwa rowery w zestawie dla 7 komisariatów Komendy Miejskiej Policji w Poznaniu (po 2 zestawy dla komisariatu z wyjątkiem komisariatu Targi – 1 zestaw) wraz z serwisem. Miasto dofinansowuje działania policji, np. przez wkład pieniężny do zakupu samochodów. Na tej zasadzie warto dofinansować zakup rowerów jako wyposażenia policjantów.

Wyposażenie w rowery części patroli w mieście podniesie bezpieczeństwo mieszkańców poprzez zwiększenie mobilności i skuteczności policjantów. Jazda na rowerze nie utrudnia kontaktu z mieszkańcami w porównaniu z patrolami pieszym: pozwala zarówno na obserwację otoczenia podczas jazdy wolnej (ok. 8-10 km/h, niewiele wyższej od prędkości pieszego), jak i szybsze przemieszczanie się w razie potrzeby (25-30 km/h, co w zabudowie miejskiej jest wystarczającą prędkością). Rower łatwo zaparkować w dowolnym miejscu, jest cichy i pozwala na dyskretny przyjazd na miejsce interwencji, może być także używany jako narzędzie obrony. Sama inwestycja w porównaniu z zakupem i utrzymaniem kolejnych samochodów policyjnych niska. Zmniejszenie kosztów rozwożenia samochodami patroli pieszych do rewirów – policjanci na rowerach sami mogą dojechać na swój rewir.
Koszt: 124,8 tys. zł.

3. Winiary w przyjaźni z Winogradami – trakt wraz z kładką pieszo-rowerową nad trasą PST na wysokości Nasiennej.
Ciąg pieszo-rowerowy z kładką pieszo-rowerową o lekkiej konstrukcji nad trasą PST, który połączy Winiary z Winogradami nad trasą PST. Włączenie ciągu w chodnik po zachodniej stronie ul. Księcia Mieszka I na wysokości istniejącego przejścia dla pieszych oraz dodanie przejazdu rowerowego dla połączenia z ciągiem pieszo-rowerowym po wschodniej stronie ulicy.

Obecnie utrudnione jest poruszanie się pieszo i rowerem między Winiarami a Winogradami. Trasa PST podzieliła fizycznie te dwa osiedla. Istniejąca kładka na Wyłomie jest trudna do pokonania ze względu na przewyższenie, a przeprawa wiaduktem ulicy Słowiańskiej nie jest przyjazna dla rowerzystów ze względu na duże natężenie ruchu samochodowego. Dawniej kładka przy rurach ciepłowniczych stanowiła sprawne połączenie nad wykopem PST. Nowy ciąg pieszo-rowerowy ułatwi poruszanie się między osiedlami.
Koszt: 600 tys. zł.

4. Przebudowa skrzyżowania ulicy Księcia Mieszka I przy Hercena (bez sygnalizacji)
1. Stworzenie pasa do skrętu w lewo z Księcia Mieszka I w Hercena w miejscu obecnej martwej strefy.
2. Stworzenie pasa do skrętu w lewo z Hercena w Księcia Mieszka I.
3. Likwidacja postoju taksówek po wschodniej stronie Księcia Mieszka I za przystankiem “Wyłom”/stworzenie postoju przy zachodniej nitce przed kładką (obecnie pas zieleni).
4. Przesunięcie przystanku “Wyłom” na północ i wyposażenie w podpórki dla pasażerów oddzielające przestrzeń przystanku od reszty ciągu, poszerzenie ciągu pieszo-rowerowego za przystankiem.
5. Poszerzenie ciągu pieszo-rowerowego od skrzyżowania z Hercena do zjazdu do tunelu do szerokości zjazdu do tunelu (z ok. 3 m do 3,70), złagodzenie łuku zakrętu.

6. Przesunięcie słupów latarni stojących w ciągu pieszo-rowerowym.
Ulica Hercena zapewnia dojazd do północnej części Osiedla Przyjaźni. Obecnie trudno bezpiecznie w nią skręcić z ruchliwej ulicy Księcia Mieszka I: jadący w lewo ustawiają się na pasie tzw. martwej strefy, aby oczekiwać na ewakuację się ze skrzyżowania bez blokowania lewego pasa Mieszka I. Często dochodzi do wymuszania pierwszeństwa na przejściu i przejeździe, gdyż obserwacja poprzecznego ruchu pieszego i rowerowego jest utrudniona ze względu na przystanek, szczególnie w trakcie postoju długiego autobusu.

Mała odległość przystanku “Wyłom” od skrzyżowania powoduje, że autobusy MPK wjeżdżają na zatokę przez obszar skrzyżowania, zastawiają także wyjazd z ulicy Hercena (w przypadku postoju dwóch autobusów drugi blokuje skrzyżowanie). Postój taksówek znajduje się zbyt blisko skrzyżowania i uniemożliwia obserwację ruchu przy wyjeździe z odgałęzienia ulicy od centrum na Mieszka I, zasłania także ruch pieszych i rowerzystów. W świetle ciągu pieszo-rowerowego znajdują się latarnie utrudniające ruch, a sama droga jest zbyt wąska (za przystankiem ma szerokość 2,45m, czyli za mało dla mieszanego ruchu dwukierunkowego) – mijający się rowerzyści nie mieszczą się i przejeżdżają przed wiatą przystankową.
Przebudowa poprawi bezpieczeństwo drogowe, dostosuje parametry drogi do wymogów prawnych, ułatwi poruszanie się pieszym, rowerzystom oraz kierowcom pojazdów samochodowych.
Koszt: 450 tys. zł.

5. Pod dobrym dachem – program budowy wiat rowerowych przy szkołach w Poznaniu.
Program ma zapewnić środki na budowę przy szkołach wiat rowerowych (także zamykanych) pozwalających bezpieczne przechować rower podczas zajęć szkolnych. Obecnie wiele szkół nie ma nawet stojaków rowerowych. Uczniowie oraz nauczyciele dojeżdżający do szkół rowerami przypinają je do płotów czy słupów. Tak pozostawiony rower jest narażony na oddziaływanie warunków atmosferycznych i jest łatwym łupem dla złodziei. Dzięki programowi możliwe będzie wykonanie prac projektowych oraz zakup i montaż wiat rowerowych (ze względu na trwałość najkorzystniejsze są wiaty z metalowymi ściankami) wraz ze stojakami u-kształtnymi (typu Sheffield) pojedynczymi lub szeregowymi umożliwiającymi właściwe przypięcie roweru.

Program może być odnawiany co roku i wspierany przez rady osiedli oraz środki własne szkół. Do programu szkoły będą przystępować przez zgłoszenie. Możliwe włączenie w akcję promującą daną szkołę uczniów i uczennic.

Dzięki programowi zwiększy się dostępność szkół dla rowerzystów, a przez to wzrośnie liczba dojeżdżających rowerami oraz udział podróży rowerowych w mieście. Zmniejszy się liczba kradzieży rowerów parkowanych przy szkołach.
Liczba szkół objętych programem zależna od kosztów wyposażenia danej placówki szkolnej.
Koszt: 200 tys. zł.

6. Sieć stacji do naprawy rowerów przy dworcach i pętlach komunikacji miejskiej.
Zakup i montaż stacji naprawczych w poniższych lokalizacjach:  dworzec autobusowy Jana III Sobieskiego, dworzec autobusowy Śródka, dworzec autobusowy Rataje, dworzec autobusowy/ pętla Górczyn, pętla autobusowa Starołęka, pętla tramwajowa Starołęka, pętla tramwajowa Junikowo, pętla tramwajowa Dębiec, pętla tramwajowa Zawady, pętla tramwajowa Ogrody, pętla tramwajowa Połabska, pętla tramwajowa Miłostowo lub zajezdnia na Pustej (przy wejściu), pętla Piątkowska.

Stacja składa się ze stojaka do zawieszenia roweru, pompki do powietrza oraz zestawu narzędzi potrzebnych do podstawowych napraw i regulacji. Kompaktowy rozmiar stacji wymaga niewielkiej przestrzeni.

Stacje naprawcze stają się coraz popularniejsze w polskich miastach. Pozwalają na wygodną naprawę roweru oraz dopompowanie powietrza. Są pomocne także dla osób z wózkami dziecięcymi czy poruszającym się na wózkach inwalidzkich. Ze względu na ochronę przed zniszczeniem i kradzieżami proponujemy montaż stacji na pętlach i dworcach autobusowych komunikacji miejskiej, gdzie możliwy jest nadzór. Położenie dworców w różnych częściach miasta powoduje, że stacje są dostępne dla wielu rowerzystów. Montaż stacji przyczyni się także do promocji Poznania jako miasta przyjaznego rowerzystom.
Koszt: 45 tys. zł.

Razem koszt wszystkich projektów: 2.091,8 tys. zł. Koszty mogą ulec obniżeniu przy ostatecznej wycenie oraz na etapie przetargu.