Wystawa „1000 lat w naszyjnikach”, stworzona przez archeologów z Rezerwatu Genius loci, to pierwsza tego typu propozycja aby połączyć spojrzenie na ten sam materiał dwóch – pozornie odległych światów: nauki i sztuki. Poznańska artystka Anna Orska, zaproszona do tego projektu, nadała zabytkowym fragmentom dębów współczesną oprawę, wydobyła z nich piękno, prowokując do refleksji nad poszukiwaniem różnorodnych wartości poznania historycznego.
Projektantka znana jest z zamiłowania do specyficznych materiałów, z których tworzy swoje kolekcje: papier, tekstylia, liny, czy metale szlachetne służące komponowaniu pięknych, organicznych form i futurystycznych kształtów. Surowiec, jakim jest ponad tysiącletnie drewno było jednak zupełnie nowym, ogromnym wyzwaniem:
– Niewielu ma okazję pracować z tak wyjątkowym materiałem. To duże wyzwanie. W związku z tym, że drewno to znajdowało się w różnych warunkach glebowych, czasem było wilgotne, a innym razem rozsypywało mi się w dłoniach jak pył – opowiada Anna Orska.
Wystawę można oglądać podczas Łódź Design Festival (Centrum Festiwalowe 1, budynek C, ul. Tymienieckiego 3, 10:00 – 19:00) Zaraz po zakończeniu tego wydarzenia zostanie przewieziona do Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie (ul. Długa 52, 9:00 – 16:00). Wystawa ukazuje design w nieco innym świetle i udowadnia, że wzornictwo sprawdza się także podczas przetwarzania i interpretowania dziedzictwa kulturowego i historycznego.
Do tej pory dębowe pnie pozwoliły archeologom na uzyskanie cennych informacji na temat historii miasta. Artystka natomiast w ten sam fragment drewna potrafiła tchnąć „nowe życie”, wypełniając go współczesną treścią.
– Anna Orska od lat projektuje niepowtarzalną biżuterię, której wyznacznikiem jest indywidualny, często historyczny charakter używanych w twórczości materiałów. Wyjątkowe połączenie dawnego surowca i nowoczesnej formy pozwala na nowo odkryć tajemnice przeszłości, a materia zabytkowa, z której wykonane zostały naszyjniki, nadaje sztuce nowego sensu i znaczenia – mówi prof. Marzena Szmyt, dyrektor Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.
Tysiącletni surowiec połączył naukowców i artystów udowadniając, że piękna w przeszłości można poszukiwać na różne sposoby. Archeologom dębowe pnie pozwoliły na uzyskanie cennych informacji rozświetlających zapomniane rejony najdawniejszych dziejów. Anna Orska w ten sam fragment drewna potrafiła tchnąć „nowe życie”, wypełniając go współczesną treścią i nadając sens symbolicznemu spotkaniu przeszłości ze współczesnym designem.