Konstancja Łubieńska urodziła się w Krzekotowicach (województwo wielkopolskie). Pochodziła z rodu Bojanowskich.
W 1819 roku wyszła za mąż, a jej wybrankiem został kapitan wojsk napoleońskich, hrabia Józef Łubieński, z którym zamieszkała w Budziszewku, niedaleko Rogoźna. Wspólnie mieli piątkę dzieci – Walerię, Marię, Franciszka, Bogusława i Stanisława.
W 1839 roku poznała Adama Mickiewicza, który został ojcem chrzestnym jej córki – Marii. Między dorosłymi nawiązał się romans, a kobieta była gotowa dla poety zostawić męża i dzieci, a następnie udać się na emigrację.
Gdy Mickiewicz osiadł w Paryżu, Łubieńska założyła konto na jego nazwisko, na które wpłacała znaczne sumy pieniędzy. Znajomość przerodziła się w przyjaźń. Powszechnie uznaje się, że Konstancja Łubieńska była pierwowzorem Telimeny – jeden z postaci z „Pana Tadeusza” autorstwa Mickiewicza.
Łubieńska zaangażowana była w konspiracyjną działalność niepodległościową, gdzie utrzymywała kontakty z obozem emigracyjnym i przesyłała składki pieniężne m.in. do Adama Czartoryskiego.
Była poetką, a jej romans „Niedowiarek, powieść moralna”, opowiadająca o związku mężatki z poetą, był szczególnie popularny. Była jedną z założycielek pisma dla kobiet „Dziennik Domowy”, który ukazywał się od 1840 roku. Przetłumaczyła z języka niemieckiego „Przewodnik dla nauczycieli w domach ochrony małych dzieci” L. Chimaniego.
W 1842 roku założyła przytułek dla dzieci, a w 1850 – Szkołę Gospodarską dla dziewcząt w Marcelinie. Marcelin wówczas był wsią-folwarkiem, należącym do Łubieńskiej. Obecnie to część Poznania, w okolicach ul. Bukowskiej, os. Bajkowego i ul. Bułgarskiej.
Konstancja Łubieńska zmarła 16 stycznia 1867 roku w Poznaniu. Pochowana została w Budziszewku.