Wydarzenie, które rozpoczęło się 11 czerwca 1991 roku szybko stało się stałym elementem kulturalnego świata Poznania i jednym z charakterystycznych w tym mieście. Festiwal wpisał się w kalendarz wydarzeń kulturalnych w stolicy Wielkopolski, które przynoszą rozgłos miastu zarówno w Polsce jak i na świecie.
Planowanie jubileuszowej, 30. edycji Festiwalu Malta trwało kilka miesięcy. W planach był szereg atrakcji, niespodzianek, premierowych projektów i powroty niektórych artystów. Niestety, z uwagi na sytuację epidemiologiczną, trzeba było zrezygnować z takiej formy świętowania. Zostało ono przeniesione na przyszły rok.
Organizatorzy postanowili jednak zaprosić do wspólnego świętowania urodzin Festiwalu, ale z uwagi na okoliczności, jedynie w wersji online.
Choć teraz Festiwal Malta oznacza 10 dni święta sztuki z setkami wydarzeń w różnych lokalizacjach, to pierwsza edycja, która odbyła się w 1991 roku była o wiele skromniejsza. Zaprezentowano osiem widowisk, z czego pięć na łąkach nad jeziorem maltańskim oraz na Starym Rynku i trzy w salach teatralnych. Zaprezentowało się wówczas sześć zespołów teatralnych.
Przez lata festiwal rozbudowywał się, liczba dni trwania imprezy, uczestników, artystów, miejsc, a także atrakcji dodatkowych stale się powiększała, by w ostatnich latach niemal “przejąć” miasto na kilka czerwcowych dni.
Z okazji jubileuszu organizatorzy zachęcają do wspólnego wspominania poprzednich edycji. Na swoim kanale YouTube publikuje pokazy rejestracji spektakli i pokazów. Jednym z nich jest kultowy już spektakl Le Péplum francuskiej grupy Royal de Luxe, który odbył się w 1996 roku nad Jeziorem Maltańskim. O godzinie 20:00 odbędzie się jednorazowa transmisja na kanale YouTube festiwalu.
Organizatorzy mają także szereg innych niespodzianek, które śledzić można m.in. na profilu Facebook.
Nie jest nam łatwo zorganizować urodziny w tak niepewnych czasach, ale jedno wiemy na pewno. Malta zrodziła się z potrzeby bycia razem ze sztuką i z ludźmi, czy to na szczudłach nad rzeką, czy to na widowiskach, wielkich koncertach, w miejskich zakamarkach, pustostanach, czy w salach teatralnych w minimalistycznym, często medytacyjnym ujęciu czy wreszcie na nocnym, tanecznym silent disco.