Zenon Wechmann urodził się 25 października 1927 roku w Poznaniu. Już od młodych lat wykazywał się niezwykłą odwagą i zaangażowaniem w sprawy ojczyzny. W latach 1935-1939 był zuchem, a następnie wstąpił do V Hufca Harcerzy im. ks. J. Poniatowskiego. W czasie II wojny światowej, pod niemiecką okupacją, pracował jako przymusowy robotnik w zakładach “Centra” w Poznaniu, łącząc pracę z nauką na tajnych kompletach oraz działalnością patriotyczną.
Po zakończeniu wojny Wechmann kontynuował swoją edukację oraz aktywnie uczestniczył w życiu Związku Harcerstwa Polskiego, służąc w “Poznańskiej Piątce”. Gdy władze PRL podjęły decyzję o likwidacji ZHP, sprzeciwił się włączeniu zuchów do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej i w latach 1950-1952 prowadził konspiracyjną działalność harcerską.
Jego nieustępliwość i zaangażowanie w walkę z komunistycznym reżimem doprowadziły do aresztowania w 1952 roku. Zenon Wechmann został skazany na 7 lat pozbawienia wolności oraz utratę praw publicznych i mienia. Wyrok odbywał w brutalnych warunkach w zakładzie karnym w Rawiczu, a także w obozach pracy w Potulicach i Piechcinie-Bielawach. Mimo ciężkich doświadczeń więziennych, nie poddał się i w lutym 1955 roku został warunkowo zwolniony na mocy amnestii.
Dalsze losy Wechmanna to nieustanna walka o niepodległość Polski. Aktywnie uczestniczył w Powstaniu Poznańskiego Czerwca 1956 roku, a w latach stanu wojennego działał w strukturach konspiracyjnych, pomagając internowanym oraz ich rodzinom. Kolportował niezależne wydawnictwa i brał udział w licznych manifestacjach.
Zenon Wechmann był także zaangażowany w działalność Wielkopolskiego Oddziału Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego 1939-1956, pełniąc funkcje wiceprezesa i prezesa tego związku. Jako przewodniczący Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Marszałku Województwa Wielkopolskiego, a później Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej, przyczynił się do upamiętniania walki i cierpienia wielu bohaterów.
Za swoje zasługi Zenon Wechmann został uhonorowany licznymi odznaczeniami. W 2016 roku otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności, a w 2018 roku Rada Miasta Poznania nadała mu tytuł “Zasłużony dla Miasta Poznania”. W 2023 roku, za wybitne zasługi w pielęgnowaniu pamięci o najnowszej historii Polski oraz za działalność na rzecz środowisk kombatanckich, został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.