Projekt ten, choć pozostał tylko na papierze, stanowi wyraz odważnego spojrzenia architektów na przyszłość architektury miejskiej. Wizja ta, łącząca nowoczesność i funkcjonalność, miała być świadectwem rozwijającej się metropolii i jej aspiracji do bycia nowoczesnym centrum biznesowym.
Jednak z różnych przyczyn, w tym być może ze względu na obawy dotyczące wpływu tak monumentalnej konstrukcji na historyczny krajobraz Poznania, projekt nie doczekał się realizacji. Mimo to, pozostaje on ważnym elementem w historii urbanistyki miasta, pokazującym, jak w minionych dekadach myślano o rozwoju i modernizacji Poznania.
Nie tylko estetyka, ale i funkcjonalność tego giganta byłyby wyjątkowe. Budynek banku PKO miał być nie tylko siedzibą finansową, ale również centrum biznesowym, przyciągającym inwestorów i odwiedzających z całego kraju i zagranicy. Jego wysokość i nowoczesne rozwiązania architektoniczne miałyby stanowić symbol dynamicznego rozwoju miasta i regionu.
Projekt ten, choć ostatecznie nie zrealizowany, przypomina nam o ważności wizji i odwagi w planowaniu przestrzeni miejskiej. Jest przestrogą, że rozwój i innowacje wymagają nie tylko śmiałych pomysłów, ale również gotowości do ich realizacji. Pozostaje symbolem tego, co mogłoby być, gdyby Poznań podjął decyzję o odważniejszym kształtowaniu swojego architektonicznego oblicza.
