Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych świętowała rocznicę Wiktorii Wiedeńskiej

Żołnierze Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych uczcili 331 rocznicę Odsieczy Wiedeńskiej – warto pamiętać, że tego dnia przypada też święto Wojsk Lądowych. Uroczysta zbiórka z udziałem sztandaru i kompanii honorowej poznańskiej Szkoły Podoficerskiej uczciła to jedno z najwspanialszych zwycięstw polskiego oręża.

– W tym uroczystym dniu Święta Wojsk Lądowych wracamy myślą do najpiękniejszych kart naszej historii, przypominamy sławne bitwy oraz wszystkich, którzy na przestrzeni wieków z godnością i honorem zdawali egzamin z męstwa i patriotyzmu, oddając życie za Ojczyznę – powiedział do zebranych na uroczystej zbiórce z okazji Święta Wojsk Lądowych starszy chorąży Marek Kajko, komendant Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych. – Święto Wojsk Lądowych jest doskonałą okazją do złożenia gorących podziękowań wszystkim tym, którzy swoją  służbą i pracą w sposób szczególny przyczyniają się do umacniania dobrego imienia Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych im. gen. bryg. Franciszka Seweryna Włada, potęgowania jej dorobku szkoleniowego i wychowawczego.

Ponad stutysięczna armia pod wodzą wezyra Kara Mustafy 10 lipca 1683 roku stanęła pod murami Wiednia. Rozpoczęło się kilkumiesięczne oblężenie – obrońców stolicy cesarstwa austriackiego było zaledwie 18 tysięcy, a po dwóch miesiącach nieustannych walk oblężniczych liczebność broniących się spadła do około 5 – 6 tysięcy! Obrońcom zaczęło brakować prochu, pojawił się głód, sytuacja stała się bardzo poważna.

W tym samym czasie król Jan III Sobieski, wywiązując się z zawartego traktatu z cesarzem Austrii Leopoldem I o wzajemnej pomocy na wypadek zagrożenia przez Turcję, rozpoczął werbunek żołnierzy, aby ruszyć na odsiecz oblężonemu Wiedniowi. Sobieski wyruszył z Krakowa przez Śląsk, Morawy i Czechy na czele około 27 tysięcy wojsk koronnych, w tym 25 pułków sławnej z waleczności i skuteczności husarii. 3 września pod Tulln nad Dunajem, około 40 km od Wiednia, wojska Sobieskiego spotkały się z sprzymierzonymi wojskami austriackimi i niemieckimi. Komendę nad całością wojsk objął król Polski Jan III Sobieski.

Bitwa rozpoczęła się 12 września 1683 roku. Wzięło w niej udział  ponad 35 tysięcy piechoty i około 30 tysięcy jazdy wojsk sprzymierzonych. Naprzeciw nim stanęła wielka armia turecka, wspierana wojskami sojuszników.

Do szarży ruszyła polska husaria hetmanów Stanisława Jabłonowskiego, Mikołaja Sieniawskiego, a także pułki dowodzone bezpośrednio przez króla. Turcy nie wytrzymali impetu ataku. Straty Turków w bitwie wyniosły około 20 tysięcy zabitych i 5 tysięcy rannych, podczas gdy sprzymierzeni stracili 1500 zabitych i 2500 rannych. Znaczna część armii tureckiej zdołała ujść z pogromu, tracąc jednak część uzbrojenia, w tym wszystkie działa oraz zapasy wojenne.

W nocy po zwycięstwie Jan III Sobieski napisał list do papieża Innocentego XI ze słowami: Venimus, vidimus et Deus vicit – Przybyliśmy, zobaczyliśmy i Bóg zwyciężył.

Wiktoria Wiedeńska z 12 września 1683 roku, określana mianem „matki bitew”, stanowi przykład wykorzystania myśli i sztuki wojennej. W bitwie potęga imperium osmańskiego została złamana, głównie dzięki śmiałej strategii króla Jana III Sobieskiego oraz wojskom polskim, a szczególnie husarii, zaprawionym w walkach z Turkami. Dzięki ofiarności polskiego żołnierza ekspansja wielkiej armii tureckiej na Europę została zahamowana.

12 września na cześć Wiktorii Wiedeńskiej przypada Święto Wojsk Lądowych Wojska Polskiego.
Tradycja Święta Wojsk Lądowych sięga okresu II Rzeczypospolitej, w której obchodziły je samodzielnie jednostki wojskowe. Po II wojnie światowej w 1948 roku ustanowiono centralne obchody, które miały się odbywać w pierwszą niedzielę po 15 kwietnia. Uroczystości wówczas jednak nie przeprowadzono ani razu, a w 1950 roku rozformowano Dowództwo Wojsk Lądowych. Do idei obchodów Święta Wojsk Lądowych powrócono dopiero w 1996 roku.

Wojska lądowe stanowią trzon sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Przeznaczone są do zapewnienia obrony przed atakiem lądowo-powietrznym w dowolnym rejonie kraju, w obliczu każdej formy zagrożenia militarnego. Zgodnie z wymogami współczesnego pola walki, Wojska Lądowe przystosowane są do wykonywania zadań operacyjnych i taktycznych w skomplikowanych warunkach meteorologicznych i bojowych. Dysponują dużą siłą ognia, manewrowością i odpornością na uderzenia przeciwnika. Narodowa doktryna obronna przewiduje, że wojska lądowe uczestniczą również w realizacji zadań wynikających z międzynarodowych zobowiązań Polski, związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa, pełnieniem misji pokojowych i humanitarnych, a także w akcjach związanych z likwidacją klęsk żywiołowych. Wojska Lądowe wydzielają są kontyngenty, pełniące służbę w najodleglejszych zakątkach świata.

Trzon wojsk operacyjnych stanowią trzy dywizje: 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej, 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana oraz 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana w Elblągu.

Wojska Lądowe składają się z wojsk pancernych i zmechanizowanych, wojsk aeromobilnych, wojsk rakietowych i artylerii, wojsk obrony przeciwlotniczej, wojsk inżynieryjnych, wojsk chemicznych, wojsk łączności i informatyki, a także oddziałów i pododdziałów rozpoznania i walki elektronicznej oraz logistycznych.
Od 1 stycznia 2014 roku organem odpowiedzialnym za funkcjonowanie Wojsk Lądowych jest Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych.