Stary Browar – Nowy taniec za tydzień na Malcie!

Tegoroczna edycja programu będzie szczególna, program opiera się na korespondencji tańca i sztuk wizualnych – nawiązując niejako do codziennych działań Fundacji Art Stations, która równolegle prowadzi programy performatywny i wystawienniczy. W ramach pięciodniowego programu zaprezentowane zostaną spektakle grup, z którymi Art Stations powiązane jest licznymi  koprodukcjami i programami rezydencyjnymi, którymi żyje trzecie piętro Słodowni Starego Browaru, pierwszej całorocznej sceny dedykowanej tańcowi współczesnemu.  

Jak zapowiada Joanna Leśnierowska, kurator programu Stary Browar Nowy Taniec na Malcie “w ramach tegorocznej edycji festiwalu pokażemy spektakle choreografów poruszających się po różnych obszarach współczesnej sztuki. Ich projekty wymykają się łatwym gatunkowym klasyfikacjom, zmuszają widza do porzucenia utartych ścieżek, a tym samym zapraszają do ekscytującej podróży po świecie, w którym choreografia zgodnie ze swym źródłosłowem nie oznacza już tylko “pisania ruchu”, ale także, a może przede wszystkim – “pisanie ruchem” ciał, obiektów, obrazów, idei, skojarzeń, wspomnień…”.

Festiwalowe dni zapowiadają się bardzo różnorodnie i na pewno nie raz zaskoczą maltańską publiczność. W Starym Browarze sztuki performatywne nieustannie spotykają się ze sztukami wizualnymi, nie może być inaczej podczas tegorocznej Malty! Tym bardziej, że wszyscy artyści występujący w ramach tegorocznej edycji Stary Browar Nowy Taniec na Malcie powiązani są z Fundacją Art Stations międzynarodowymi koprodukcjami i programami rezydencyjnymi.

Program performatywny Fundacji Art Stations Grażyny Kulczyk pod nazwą Stary Browar Nowy Taniec powstał w 2004 roku czyniąc ze Studia Słodownia +3 w Starym Browarze pierwszą i wciąż jedyną w Polsce scenę konsekwentnie skupiającą się na prezentacji współczesnej poszukującej choreografii.

25.06, godz.20, Stary Browar, Studio Słodownia +3
Anne Juren Tableaux Vivants (Austria)
„Tableaux Vivants” powstało we współpracy Anne Juren z artystą sztuk pięknych Rolandem Rauschmeierem i austriackim kompozytorem Johannesem Marią Staudem.
Ciała tancerzy współistnieją w spektaklu z dziełami malarskimi, rzeźbami i pracami wideo, tworząc pulsujące energią przestrzenne „żywe obrazy”. Specyficzna logika, historia i język sztuk wizualnych spotyka się ze sztuką performatywną. Ciało znajduje przedłużenie siebie w obrazie, a obraz – w ciele, podważając granice między gatunkami, zaburzając percepcję widza. Forma, kolor, faktura, materia wprawiane są w ruch, tworząc dzięki kompozycji Johannesa Marii Stauda poruszający obraz, przestrzenny zbiór. Muzykę do spektaklu stworzył wiedeński zespół PHACE | contemporary music.

Anne Juren jest francuską choreografką i tancerką mieszkającą w Wiedniu. Po uzyskaniu dyplomu Conservatoire National Supérieur de Danse de Lyon i ukończeniu studiów na kierunku literatury francuskiej na Sorbonie odbyła staż w Trisha Brown Company w Nowym Jorku (2000). Jest założycielką stowarzyszenia Wiener Tanz- und Kunstbewegung w Wiedniu.

26.06, godz. 21, 22.30, Stary Browar, Słodownia +2
An Kaler On Orientations | Untimely Encounters (Austria)

Spektakl “On Orientations l Untimely Encounters” jest częścią wiekszego cyklu, w którym  An Kaler, we współpracy z innymi artysyami, eksploruje różne znaczenia pojęcia “orientacja”. W najnowszej odsłonie projektu orientacja zostaje otwarta na dotyk, także ten, który zdaje się pozostawać poza fizycznym kontaktem – dotyk, który zaczyna sie już w samej swej intencji, jeszcze zanim zdarzy się realne spotkanie.

An Kaler studiowała Sztuki Transmedialne na Uniwersytecie Sztuk Stosowanych w Wiedniu. Jej praktyka artystyczna obejmuje taniec, performans i sztuki wizualne. W 2010 roku ukończyła studia pierwszego stopnia programu pilotażowego Taniec współczesny, kontekst, choreografia w Międzyuniwersyteckim Centrum Tańca Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie.

26.06, godz.20, Stary Browar, Studio Słodownia +3
Marie-Caroline Hominal BAT (Szwajcaria)

Słowo „BAT” to w języku angielskim nietoperz, ale tytuł spektaklu można odczytywać również jako skrót od: Bold Action Tool (narzędzie zuchwałych akcji), Bad As That (aż tak złe), blood-sucking BAT (krwiopijczy nietoperz), Beautiful Anonymous Tragedy (piękna anonimowa tragedia) czy Be Always There (zawsze tu bądź). Artystka bada w pracy różne formy anonimowości oraz procesy kamuflażu i transformacji. Balansując na wysokich obcasach, „pozbawiona” twarzy, staje się dobrze naoliwionym ciałem, szalonym, wirującym i nieokiełznanym. Na ring wchodzi bokser i rozpoczyna niemą rozmowę z niewidzialnymi ograniczeniami. W jednym narożniku metronomiczna precyzja sportowca przygotowującego się do walki – w drugim ofiara ulegająca metamorfozom, poddawana uderzeniom, które tak naprawdę nigdy jej nie dosięgają. Bokser jest ucieleśnieniem intensywności, skuteczności, skupienia oraz siły, stanowi kontrapunkt dla fragmentaryczności i chaotyczności ofiary. Spektakl przypomina rozprzestrzeniający się jak błyskawica ruch, energię zmieniającą się w przemoc.

Maire-Carioline Hominal – jest artystką francusko-szwajcarską, tańca uczyła się w Schweizerische Ballettberufschule w Zurychu, a później w Rambert School w Londynie, gdzie dołączyła do National Youth Dance Company. W 2002 roku rozpoczęła pracę z video, po to by pokazywać kolorowy wszechświat w kontrze do tęsknoty i samotności.

27.06, godz.20:00, Stary Browar Studio Słodownia +3
Cie La Zampa Spekies  (Francja)

Tytuł spektaklu „Spekies” pochodzi od słowa species, które w języku hiszpańskim oznacza aspekt, wygląd, widzenie. Punktem wyjścia dla artystów była chęć pracy nad ciałem znikającym, wyglądem, który się wymazuje. Inspiracją stało się zdanie Jacquesa Derridy „Przyszłość należy do duchów” będące ostrzeżeniem, groźbą, wizją przyszłości i przede wszystkim zagadką. Spektakl to konfrontacja ciała tancerza (Magali Milian) z muzykiem-gitarzystą (Marciem Sensem). Dźwięki budują krajobraz bez wyraźnych ram, wprowadzając ciało w stan napięcia. Bezpłciowa sylwetka zdaje się ślizgać w ruchu inspirowanym turf dance (tańcem ulicznym powstałym na zachodnim wybrzeżu USA), w nagłych błyskach ujawnia swoją obecność, reżyseruje swój koniec.

27,29.06, godz.16, Stary Browar, Słodownia +2
28.06, godz. 17:00, Stary Browar, galeria Art Stations
Dalija Aćin Thelander Exercise for choreography of attention – Point of no return (Serbia)

Spektakl Daliji Aćin Thelander jest spotkaniem choreografki i artysty wizualnego Sinišy Ilićia. Jest on szczególnym eksperymentem stanowiącym głos w dyskusji nad ciągle poszerzającą się definicją praktyki choreograficznej. Podczas pracy tradycyjne role tancerza i choreografa zostały rozpisane w nowym kontekście: Dalija proponowała struktury dla pracy i generowała konkretne (choreograficzne) zadania, które Siniša (niczym improwizujący na zadany temat tancerz) wykorzystywał do tworzenia wizualnego materiału. Wspólnie go redagując, stopniowo skomponowali choreografię. Kluczowym etapem projektu był poddany tej samej zasadzie proces edycji i wykonania odpowiadającego naturze przedsięwzięcia projektu graficznego: teksty i rysunki stworzone podczas wspólnej pracy zebrano w formie książki. Właściwy spektakl wykonywany jest wyłącznie przez widzów i opiera się na prostym koncepcie: część widowni czyta książkę, pozostali obserwują czytających. W pewnym momencie role się odwracają.

Dalija Acin Thelander zajmuje się sztuką performatywną jako choreografka, twórczyni teatralna i animatorka kultury. Jej prace prezentowane są podczas międzynarodowych festiwali, takich jak ImPulsTanz, Tanz im August, Les Particules, Perforations czy BITEF. W 2008 r. otrzymała Prix Jardin d’Europe za spektakl „Handle with great care” pokazany podczas 8:tension, ImPulsTanz Festival w Wiedniu. Obecnie dąży do wzbogacenia koncepcji choreografii jako rozszerzonego ćwiczenia i skupia się na partycypacyjnej roli widzów.

27.06, godz. 21:00, Stary Browar, Pasaż
28.06, godz. 18:00, Stary Browar, Pasaż
29.06, godz. 16:00, Stary Browar, Pasaż
Daniel Landau Reside 2.1: Man In Mall (Izrael)

„Man in Mall” stanowi część platformy badań performatywnych „reside-project” współtworzonej od kilku lat przez Daniela Landaua i Anat Danieli. Punktem wyjścia jest relacja między człowiekiem a zajmowaną przez niego przestrzenią, odzwierciedlająca szersze procesy społeczno-polityczne oraz ich wpływ na prywatną rzeczywistość człowieka. W Poznaniu twórcy wtopią się w tkankę galerii handlowej Starego Browaru, stawiając pytanie o rolę jednostki w tej misternej konstrukcji kapitalizmu.

Każdej odsłonie „reside-project” towarzyszy ten sam proces: sfilmowane twarze bohaterów spektaklu wyświetlane są na ekranach-frontach wielkich masek. Tym szczególnym „gadającym głowom” tancerze użyczają swoich ciał w tym samym „cyfrową fizyczną świadomość”, w której przenikają się rzeczywistość i fikcja. Wyodrębniając i przetwarzając mechanizmy społeczne na budulec ruchu i głosu Daniel Landau i Sharon Zuckerman Weizer badają kluczowe pojęcia związane z ciałem, czasem i tożsamością.

Daniel Landau jest artystą działającym na styku performance, sztuki wideo i instalacji. Ukończył studia na kierunku nowe media i kompozycja muzyczna w Królewskim Konserwatorium w Holandii. W jego pracach kluczową rolę odgrywają mechanizmy narracji, łączące to, co dokumentalne z tym, co abstrakcyjne i pozwalające analizować rzeczywistość społeczno-polityczną.

28.06, godz.20:00, Stary Browar, Studio Słodownia +3
Sofia Dias & Vítor Roriz A Gesture That Is Nothing But A Threat (Portugalia)

W centrum spektaklu „A gesture that is nothing but a threat” (gest, który jest tylko groźbą) znajduje się słowo – nie jako nośnik znaczeń, lecz sam dźwięk, który można plastycznie formować. Twórcy chcą je uwolnić od semantycznych i syntaktycznych uwarunkowań, ponownie ustanowić jego relację z ruchem i gestem, i w ten sposób odzwierciedlić złożoność ludzkich przeżyć. Jak pisze Paul Auster w The Invention of Solitude: „Zabawa słowami ma jedynie na celu zbadanie, w jaki sposób działa mózg, odzwierciedlenie cząstki świata postrzeganej przez umysł. Tak samo świat nie jest tylko sumą istniejących w nim rzeczy, ale nieskończenie złożoną siecią związków pomiędzy nimi”. Spektakl otrzymał Prix Jardins d’Europe 2011 za „dogłębne przemyślenie i badanie związku między słowem, głosem, dźwiękiem i cielesnością”.

Sofia Dias & Vítor Roriz zaczęli współpracę w 2006 roku. Sofia Dias ukończyła Narodowe Konserwatorium Tańca w Lizbonie. Była stypendystką portugalskiego Ministerstwa Kultury w Nowym Jorku (2001). Naukę kontynuowała następnie w C.e.M. (Centro em Movimento) oraz podczas licznych warsztatów. Vítor Roriz studiował wychowanie fizyczne na Uniwersytecie w Porto. Pracował jako aktor w Oficina Theatre Company (1997-2000), a następnie kontynuował swoją edukację jako tancerz w Centro de Dança do Porto i Fórum Dança w Lizbonie.

29.06.2013, godz.21.00, Stary Browar, Studio Słodownia +3
Begüm Erciyas Ballroom  (Turcja/Niemcy)

„Ballroom” powstał w ramach unijnego projektu LOOPING stworzonego przez Uzès danse CDC, we współpracy z TanzWerkstatt Berlin i O Espaço do Tempo, Portugalia

Fizyczne właściwości większości piłeczek pingpongowych są zazwyczaj podobne. Przeciętna piłeczka ma średnicę czterdziestu milimetrów i waży 2,7 grama. Mogą przemieszczać się trzema sposobami: metodą kulania się po podłodze, metodą zakrzywionego lotu oraz poprzez serie skoków przecinających przestrzeń. Specyfika podskoku jest niezwykle uzależniona od podłoża. Przy odpowiedniej powierzchni piłeczki za każdym dotknięciem wydają z siebie odgłos produkując dudniące staccato. Ogromny wpływ ma na nie także siła początkowego impulsu do skoku. W końcu, w wyniku tarcia na styku piłeczka-powietrze-ziemia, zatrzymują się. W grupie jednakowoż piłeczki pingpongowe zachowują się nieobliczalnie, a czasami nawet porzucają swe utarte trajektorie.

Begüm Erciyas, choreografka urodzona w 1982 roku w Ankarze, gdzie studiowała biologię molekularną i genetykę, równolegle angażując się w różnorodne projekty taneczne jako członek kolektywu [laboratuar] – performatywnej grupy badawczej i projektowej. Po wyjeździe z Turcji studiowała w Salzburskiej Eksperymentalnej Akademii Tańca (SEAD). W 2006 roku została stypendystką prestiżowego programu DanceWEB w ramach festiwalu ImPulsTanz w Wiedniu i współtworzyła kolektyw artystyczny Sweet and Tender Collaborations. Od 2007 roku była beneficjentką wielu stypendiów i rezydencji w Niemczech, a od 2010 roku mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie w 2011 roku otrzymała stypendium Senatu Miasta Berlina.