.jpg)
.jpg)
Na początku lat 80 XX wieku zbudowano w Łodzi zajezdnię tramwajową. Dlaczego jest ona istotna w przypadku informacji o najnowszej inwestycji poznańskiego MPK? Ponieważ to właśnie łódzka zajezdnia była ostatnią, jaką zbudowano w Polsce. Ostatnią – do momentu oddania do użytku całego kompleksu tramwajowego na Franowie.
Takiego zespołu budynków nie powstydziłoby się żadne miasto w Europie. Zajezdnia zaprojektowana do obsługi 100 pociągów 35-metrowych. Będzie ją obsługiwać 100 pracowników i około 250 motorniczych. Istnieje możliwość rozbudowy zajezdni do 150 pociągów (w tej liczbie 20 tramwajów 45-metrowych) choć aktualna infrastruktura zajezdni już teraz umożliwia obsługę tej długości tramwajów.
Długość torów w mieście wynosi 135 kilometrów. Prawie 10 procent tej liczby stanowią torowiska wybudowane w nowej zajezdni na Franowie. Obiekt składa się z 15 torów postojowych, hali głównej, w której jest 11 torów do obsługi oraz budynków warsztatowo – magazynowych. Obszar całego kompleksu, który sięga 17 hektarów przekracza powierzchnię wszystkich dotychczas istniejących w Poznaniu zajezdni tramwajowych.
– Niewielu wierzyło, że na tym terenie będziemy w stanie wybudować zajezdnię tramwajową i to w tak krótkim czasie – przypomina Wojciech Tulibacki, prezes poznańskiego MPK. – Z reguły takie obiekty buduje się przez 10 lat, a samo przygotowanie inwestycji to połowa tego okresu lub nawet dłużej.
Cała budowa została rozpoczęta w 2011 roku, chociaż planowanie inwestycji zaczęło się o wiele wcześniej. Samo wybieranie miejsca pod nową zajezdnię tramwajową trwało bardzo długo, a pod uwagę brano kilka lokalizacji. Mówiło się o nowej zajezdni na Trójpolu, Franowie, Gdyńskiej, Roboczej albo Stalowej. Brana była też pod uwagę ewentualność wykorzystania dotychczasowych lokalizacji przy ul. Mogileńskiej czy Jeleniogórskiej.
Zajezdnia na Franowie to prawdziwe cudo techniki – wyposażone jest w system DMS, który automatycznie kieruje ruchem tramwajowym i dzięki temu pozwala ograniczyć koszty eksploatacji. System ten już na początku identyfikuje dany tramwaj, diagnozuje go (np. czy koła nie mają płaszczyzn, czy powinien być umyty, czy nie brał ma jakiejś kolizji, itp.) i kieruje na odpowiednie miejsce postojowe (w zależności od tego, kiedy przyjeżdża i kiedy ma opuścić zajezdnię) lub do warsztatu.
Co więcej, kompleks tramwajowy wyposażony jest w wiele udogodnień: nie tylko biura dla pracowników, ale przede wszystkim wszelkiego rodzaju podnośniki, zdalnie sterowane wózki do holowania tramwajów oraz warsztaty. Są też dwie myjnie tramwajowe (statyczna oraz ruchoma), a także tokarka do kół, lakiernia czy też miejsce do usuwania efektów drobnych kolizji.
Na terenie zajezdni jest profesjonalny tor prób technicznych na którym można przeprowadzać badania eksploatacyjne dotyczące pomiaru prędkości, drogi hamowania, hałasu i rekuperacji umożliwiającej odzysk i ponowne wykorzystanie energii elektrycznej. Dzięki nowej zajezdni nie są już potrzebne tory odstawcze na ulicy Budziszyńskiej, a także zajezdnia na Madalińskiego. Franowo przejmie też zadania zajezdni na Gajowej, która była użytkowana przez MPK do końca 2010 roku. Same tramwaje garażowane są w zamkniętej hali, przez co szyby nie będą skute lodem czy też zaparowane.
Zajezdnia funkcjonuje częściowo od 1,5 roku – wówczas bowiem do użytku oddano halę garażową. Na początku 2014 roku MPK zyskało halę warsztatową, niedawno natomiast w pełni funkcjonalna stała się hala obsługi tramwajów. Planowany koszt całej infrastruktury wynosił początkowo 258 mln zł, jednak już wiadomo, że ostatecznie pochłonie ona mniej pieniędzy, ponieważ nie wykorzystano rezerwy przeznaczonej na ten cel. Dodatkowo MPK uzyskało spore dofinansowanie z Unii Europejskiej (ponad 152 mln zł), przez co inwestycja będzie kosztowała miejską spółkę poniżej 100 mln zł.
Poznaniacy już wkrótce będą mogli zwiedzić zajezdnię – 11 maja od 12 do 16 odbędzie się uroczyste otwarcie obiektu.