Zaopiekuj się labradorem – kandydatem na psa przewodnika

Potrafi odnaleźć wolne miejsce w autobusie, wskazać ławkę i pomóc ominąć przeszkodę, nie goni też za ptakami i nie szczeka na inne psy. Pies przewodnik nazywany bywa oczami niewidomego, aby jednak mógł należycie spełniać swoją rolę musi najpierw przejść odpowiednie szkolenie, zanim jednak będzie gotowy przystąpić do szkolenia, musi trafić na wychowanie do domu tymczasowego. Fundacja Labrador Pies Przewodnik poszukuje domów tymczasowych dla piątki szczeniaków – dwóch na początku lipca i trzech we wrześniu.

– Wystarczy zgłosić się do jednej z założycielek fundacji, wyrazić chęć przyjęcia psa na wychowanie i umówić się na spotkanie – mówi Ewa Dominiak, wolontariuszka. – Zanim szczeniak zostanie oddany do rodziny zastępczej trzeba ją sprawdzić, czy spełnia odpowiednie warunki i czy zostanie zapewniona mu tam odpowiednia opieka. Jeżeli w rodzinie jest dziecko poniżej piątego roku życia, wówczas to dyskwalifikuje taką rodzinę, bo szczeniak jest jak kolejne dziecko, a trzeba pamiętać, że przygotowujemy psa przewodnika, który będzie miał opiekować się człowiekiem. Także względy mieszkaniowe są tutaj istotne, mieszkanie na wysokim piętrze w bloku bez windy nie jest wskazane, schody dla labradora do siódmego miesiąca to ogromny wysiłek i niepotrzebnie obciążają stawy.
Rodzina zastępcza ma zapewnić psu odpowiednie warunki bytowe, dbać o jego zdrowie, wychowywać tak, jak wychowuje się każdego szczeniaka – uczyć czystości, podstawowego posłuszeństwa i funkcjonowania wśród ludzi. W rodzinie zastępczej pies zapoznaje się z zapachami i odgłosami, oswaja się na przykład z dźwiękiem odkurzacza, lodówki i innych urządzeń gospodarstwa domowego.

Z racji swego specyficznego przeznaczenia szczeniak, który jest kandydatem na psa przewodnika osoby niewidomej musi oswajać się z wieloma czynnikami, z którymi „zwykły” pies nie musiałby. Rodzina zastępcza ma za zadanie przyzwyczajać psa do warunków miejskich: chodzić z nim do sklepów, jeździć środkami komunikacji miejskiej, tak, aby w przyszłości pies nie wykazywał zagubienia czy w przestrachu w tego typu sytuacjach.
– Wolontariusz odpowiada za podstawową tresurę, jak w przypadku każdego innego szczeniaka, przy czym trzeba pamiętać, że ta komunikacja jest specyficzna – wyjaśnia Ewa Dominiak. – Trzeba mu nieco ograniczać kontakt z innymi psami, ponieważ nie może on cenić sobie bardziej psich zabaw niż kontaktu i pracy z człowiekiem.

Oczywiście rodzina zastępcza w procesie wychowywania psa nie będzie pozostawiona sama sobie – otrzyma odpowiednie wskazówki dotyczące jego wychowania, a także wsparcie instruktorów współpracujących z fundacją. Przez cały okres przebywania psa w rodzinie zastępczej pozostaje on własnością fundacji i jest na jej całkowitym utrzymaniu (karma, weterynarz, legowisko, zabawki, kosmetyki).
– Rodzina zastępcza może liczyć na wsparcie trenera i spotykać się z nim w każdym trudnym momencie – mówi Ewa Dominiak.

Nie sposób nie przywiązać się do psa, jeśli wychowuje się go od 4-kilowej słodkiej kulki przez kilka-kilkanaście miesięcy. Zawsze można jednak wziąć następnego szczeniaka i kontynuować pracę wolontariusza.
– Wolontariusze najczęściej obawiają się nie tego, jak oni przeżują rozstanie, lecz jak pies to zniesie – komentuje Ewa Dominiak. – Labradory to silne psychicznie psy, ze wszystkimi dobrze się komunikują i potrafią nawiązywać relacje tymczasowo, ale zawsze pamiętają osoby, które były na ich drodze, widać to na spotkaniach fundacji. Rodzina zastępcza może oczywiście nawiązać kontakt z osobą, której pies zostanie przydzielony.

Szczenięta przebywają w rodzinie zastępczej do około roku i dopiero potem trafiają do trenerów-instruktorów, na specjalistyczne szkolenie, które także trwa kilka miesięcy. Wyszkolony pies-przewodnik to pies około 2-letni i jest on przekazywany osobie niewidomej przez instruktora. Zdarza się, że pies nie daje się wyszkolić – nie zawsze można przewidzieć, jaki pies wyrośnie z 7-8 tygodniowego szczeniaka. W takim przypadku szuka się dla psa innych zadań, w których jego cechy wrodzone nie są przeszkodzą, a zaletą, np. silne “nawęszanie”, które psa-przewodnika dyskwalifikuje jest pożądane u kandydata na psa-ratownika. Jeśli pies nie „nadaje” się do żadnego specjalnego zadania, wtedy szuka się dla niego zwykłego domu i wówczas pierwszeństwo ma rodzina, która psa wychowywała.

Wszystkich chętnych zapraszamy do wsparcia Fundacji, która pilnie poszukuje domów tymczasowych dla kolejnych psów przewodników! Kontakt z założycielkami fundacji można znaleźć na stronie internetowej http://fundacja.labrador.pl/pl