.jpg)
.jpg)
Urodził się na Pomorzu Gdańskim, 29 września 1747 roku, w Będominie. Jak sam twierdził, jego ród wywodził się od wojskowego Wybera, pochodzącego z Danii, który od 1549 roku pełnił służbę u króla Zygmunta Augusta.
Z wykształcenia był prawnikiem, ale działalność polityczną zaczął już w wieku 20 lat, gdy został posłem na Sejm I RP. Jego sprzeciw wobec aktów Sejmu Repninowskiego uznaje się za jedną z ostatnich prób pozytywnego zastosowania zasady liberum veto.
Uczestniczył w konfederacji barskiej, przystąpił także do konfederacji targowickiej i był uczestnikiem insurekcji kościuszkowskej. Przez wiele lat współpracował i przyjaźnił się z gen. Janem Henrykiem Dąbrowskim, z którym pomagał powstańcom w Wielkopolsce w 1794 roku.
Od 1975 roku działał w Legionach Polskich we Włoszech. To właśnie we Włoszech, w 1797 roku napisał słowa pieśni “Mazurek Dąbrowskiego”, która później stała się polskim hymnem narodowym.
Był uczestnikiem wojen napoleońskich, a w 1807 roku przyczynił się do powstania Księstwa Warszawskiego. W 1809 roku, podczas wojny polsko-austriackiej organizował obronę Wielkopolski, a po kongresie wiedeńskim, współtworzył Księstwo Polskie.
Ostatnie miesiące życia, w wieku 74 lat, spędził w swoim majątku w Manieczkach, gdzie zmarł 10 marca 1822 roku. Pochowany został w Brodnicy koło Śremu. W 1923 roku zdecydowano się przeprowadzić ekshumację i przewieźć jego szczątki do Poznania. Tam, 14 października, został uroczyście pochowany w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan na Skałce Poznańskiej, w podziemiach kościoła św. Wojciecha.