Poznańska Mapa Barier – raport z badań w mieście

Koło rozpoczęło prace nad projektem w 2014 roku, a badania zakończono w 2016 roku. Twórcy wzięli pod uwagę sześć głównych kategorii barier architektonicznych:

– niedostosowane schody
– nieodpowiedni przystanek
– nieodpowiednia kładka
– nieodpowiednia nawierzchnia
– nieodpowiednie przejście dla pieszych
– przeszkoda na drodze

Analiza wykazała 733 bariery w przestrzeni miejskiej. Najwięcej, bo aż 37% z nich stanowiły nieodpowiednie przejścia dla pieszych. Tuż za nimi uplasowała się nieodpowiednia nawierzchnia, która stanowiła 31,8% odnotowanych barier.

Co oznaczają nieprawidłowe przejścia dla pieszych? Najczęściej problem dotyczył braku wypustek lub ich stanem technicznym na całej szerokości krawężnika wzdłuż przejścia. Inną przeszkodą były np. nieodpowiedni stan krawężników – zarówno ich wysokość jak i nierówności.

Problemem z nawierzchnią okazały się przede wszystkim jej nierówności, ale także niejednolita nawierzchnia, czy nieodpowiedni typ materiału i np. zbyt duży kąt nachylenia chodnika.

Aż 72% analizowanych schodów w mieście nie posiada podjazdów. Innymi problemami są także brak poręczy i stan techniczny schodów.

Jako przeszkody na drodze zaliczono np. słupy, latarnie, hydranty czy znaki drogowe, które za mocno ingerując w przestrzeń chodnika, utrudniając poruszanie się nie tylko osobom z niepełnosprawnością ruchową, ale także np. osobom z wózkiem dziecięcym. Istotnym elementem okazały się także tzw. „przewężenia chodnika”, związane głównie z nieodpowiednią lokalizacją strefy parkowania.

Utrudnienia na przystankach dotyczyły przede wszystkim, bo w aż 99% przypadków przeszkód w tej kategorii, braku wypustek, które informują o zbliżaniu się do krawędzi przystanku. Z kolei nieodpowiednie kładki charakteryzowały się głównie złym nachyleniem rampy, brakiem poręczy lub za wysoki krawężnik.

Cały raport dostępny jest na stronie internetowej Akademickiego Koła Naukowego Gospodarki Przestrzennej.