.jpg)
.jpg)
Chrystus wjechał do Jerozolimy na osiołku, witany przez tłum, który rzucał mu pod nogi gałązki krzycząc “Hosanna” i “Błogosławione Królestwo Ojca Dawida”. Na pamiątkę wydarzeń opisanych w Ewangelii, w niedzielę poprzedzającą Wielkanoc, wierni przynoszą do kościołów palemki i gałązki, które mają symbolizować odradzające się życie.
Msza święta rozpoczyna się od uroczystego wejścia księży i ministrantów w procesji, przez główne wejście do kościoła, jako symbol wejścia Chrystusa do Jerozolimy. W wielu parafiach, jeden z ministrantów prowadzony jest na osiołku.
Od 1986 roku, w Niedzielę Palmową obchodzony jest również Światowy Dzień Młodzieży. Ustanowił go papież Jan Paweł II.
Zgodnie z tradycją, palmy wielkanocne wykonywane są od VII wieku. Zwyczaj wywodzi się z kościoła francuskiego. W Polsce wyróżnia się trzy typy palm, z czego najpopularniejszą jest palma wileńska, czyli złożona z różnych rodzajów traw i drobnych kwiatów suszonych. Często też palemki tworzone są z gałązek bukszpanu i bazi.
Z palemkami wielkanocnymi związanych jest kilka zwyczajów i przesądów. Istnieje przekonanie, że połknięcie bazi z poświęconej palmy, zagwarantuje zdrowie i odpędzi choroby, szczególnie gardła.
Zgodnie z tradycją, święconych palm nie można wyrzucić ani pozwolić by zgniły, dlatego najczęściej są palone. Zwyczajowo, popiół ze spalonych w kościołach palemek, używany jest jako popiół w Środę Popielcową na przyszły rok.