.jpg)
.jpg)
“Conrad Drzewiecki. Reformator polskiego baletu” to książka o niezwykłym tancerzu i choreografie. Drzewiecki dokonał rewolucji w polskim balecie, i to rewolucji niezwykle wszechstronnej, bo przecież on tworzył choreografie w operach, układał ruch sceniczny w teatrach dramatycznych, wreszcie reżyserował opery i dramaty, a ukoronowaniem niejako jego twórczości reformatorskiej było powstanie w 1973 roku Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu.
Wszystko zaczęło się, kiedy choreograf i tancerz po pięciu latach spędzonych we Francji wrócił do Poznania w 1963 roku, stał się z dnia na dzień idolem nie tylko uczniów szkoły baletowej, ale i poznaniaków. Szokował fryzurą, strojem i – jak się wkrótce miało okazać – także tańcem. Pierwsza premiera zrealizowana w Teatrze Wielkim, na którą złożyły się cztery choreografie – “Valses nobles et sentimentales”, “La Valse”, “Błękitna rapsodia” i “Historia żołnierza” – wywołała szok i uznanie krytyki oraz publiczności. I tak było przez 10 lat. Podobnie w Polskim Teatrze Tańca aż do 1985 roku, kiedy to na Łódzkich Spotkaniach Baletowych wygwizdano spektakl “Ostatnia niedziela”.
Conrad Drzewiecki budził podziw, uznanie i kontrowersje. Nie pozostawiał nikogo obojętnym wobec swoich propozycji artystycznych. Przyciągał do współpracy wybitnych twórców. Tworzył choreografie do muzyki, która – wydawało się – nie nadawała się do tańca. Tancerze byli w niego zapatrzeni, ufali mu, chociaż czasami nienawidzili.
Autor książki, Stefan Drajewski, „lepi” portret artysty z okruchów recenzji, wypowiedzi Drzewieckiego, wspomnień tancerzy i współpracowników, usuwając w cień siebie. Opisuje a nie osądza. Wzorem profesora Zbigniewa Raszewskiego autor nie gardzi anegdotami, opowieściami, które czasami są tylko w wyobraźni tych, którzy otaczali bohatera książki.
Prowadzenie: Jagoda Ignaczak. Książka została wydana we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach “Programu wydawniczego 2014”.