.jpg)
.jpg)
Początkowo korty tenisowe znajdowały się przy nasypie kolejowym linii stargardzko-poznańskiej (obecnie linia Poznań-Szczecin) w parku radcy Fehlana, który później stał się parkiem Moniuszki. W 1905 roku teren został zakupiony przez miasto Poznań, a Wolff, który wydzierżawił teren, rozbudował infrastrukturę kortów do dziewięciu.
W dwudziestoleciu międzywojennym korty przy ul. Noskowskiego stały się areną dla czterokrotnych turniejów o mistrzostwo Polski. To właśnie tutaj swoje umiejętności prezentowali znani polscy tenisiści, takie jak Ignacy Tłoczyński, Przemysław Warmiński, bracia Stolarow, Wiera Richterówna oraz słynna Jadwiga Jędrzejowska.
Po II wojnie światowej teren dawnego Wolffa ponownie zyskał na znaczeniu jako centrum tenisa w Poznaniu. Wybitni gracze jak Józef Piątek i Wiesław Gąsiorek, związani z Wartą Poznań, odnosili tu swoje sukcesy.
W latach 70. XX wieku nastąpiła zmiana lokalizacji głównego ośrodka tenisowego w mieście. Kompleks kortów Gwardyjskiego Klubu Sportowego Olimpia Poznań na Golęcinie szybko zyskał miano jednego z czołowych klubów w Polsce. Na golęcińskich kortach odbywały się imprezy międzynarodowej rangi, w tym Puchar Davisa oraz inne prestiżowe zawody.
Ważnym momentem w historii poznańskiego tenisa była decyzja Wojciecha Fibaka o zmianie klubu z AZS na Olimpię w 1971 roku. Fibak, uznawany za najwybitniejszego polskiego tenisistę przed erą Agnieszki Radwańskiej i Igi Świątek, stał się punktem odniesienia w historii tenisa w Poznaniu.
Dziedzictwo tenisowe Poznania, sięgające ponad 125 lat, jest świadectwem bogatej historii sportowej miasta, które nadal odgrywa istotną rolę w kształtowaniu polskiego tenisa.
