Wieś Rataje, wraz z wsiami: Chartowo i Żegrze, została włączona w granice Poznania w 1925 roku., stając się częścią dzielnicy Nowe Miasto. Minęło jednak wiele lat, zanim podjęto decyzję, a potem znaleziono fundusze na realizację pomysłu, by pola uprawne zamienić na tereny miejskie.
Konkurs urbanistyczny na zagospodarowanie terenu rozpisano w latach 50. XX wieku. W nowej dzielnicy miało mieszkań ok. 140 tysięcy osób. W pierwszym etapie zabudową objęto Dolny Taras Rataj, po obu stronach ul. Królowej Jadwigi, gdzie miały powstać mieszkania dla ok. 60 tysięcy mieszkańców. Koncepcję architektoniczną przygotowali R. Pawulanka, J. Schmidt i Z. Piwowarczyk.
Dopiero 18 lipca 1966 roku wmurowano akt erekcyjny pod budowę pierwszego budynku mieszkalnego na Ratajach, a dokładniej, na os. Piastowskim. Do użytku oddano go dokładnie 56 lat temu, 28 stycznia 1968 roku. Był to blok z wejściami numer 11-112 na os. Piastowskim. W tym dniu, pierwszych 80 szczęśliwców, którym spółdzielnia „Osiedle Młodych” przydzieliła mieszkania po nowym roku, rozpoczęło przeprowadzkę.
W kolejnych latach powstawały nowe budynki. To właśnie na os. Piastowskim wybudowano pierwszy na Ratajach wieżowiec, który miał 16. pięter, a z kolei w latach 70. rozpoczęto oddawanie do użytku „desek”, czyli bloków z wielkiej płyty, ustawionych wzdłuż Warty, mających po 10 pięter.
