Na początku XX wieku Września zaliczała się do zaboru pruskiego, na którym prowadzono przymusową germanizację już od najmłodszych lat. W przypadku nieposłuszeństwa, na dzieci czekała ostra kara cielesna.
Dokładnie 123 lata temu, 20 maja 1901 roku, 14 dzieci z klas: I, II A i II B, mimo świadomości grożącej im kary odmówiło m.in. modlitwy oraz nauki pieśni religijnej w języku niemieckim. Duchowym przywódcą strajku był ks. Jan Laskowski. Pruski nauczyciel wymierzył wszystkim protestującym dzieciom bolesną karę cielesną w postaci wychłostania. Dziewczęta bito przede wszystkim po rękach, a chłopców po pośladkach.
Brutalna przemoc wzbudziła ostry sprzeciw nie tylko rodziców uczniów, ale i części mieszkańców, którzy postanowili głośno protestować przed szkołą.
Uczestnicy strajku, a także ich rodzice, którzy stanęli w ich obronie, zostali oskarżeni i skazani przez sąd pruski. Łącznie zasądzono 25 kar pozbawienia wolności, w wymiarze od 2 miesięcy do 2,5 roku. Tylko cztery osoby zostały uwolnione od zarzutu buntu i zakłócania porządku publicznego.
Konsekwencje prawne poniósł także m.in. fotograf, który wykonał zdjęcia, jakie obiegły Europę, informując o buncie Dzieci Wrzesińskich.
Strajk uczniów z Wrześni stał się jednym z najbardziej symbolicznych i poruszających w historii Polski. Wówczas był czynnikiem, który wzmocnił bunt Polaków wobec germanizacji, jednocześnie inspirując rodaków do dalszych działań wobec zaborcy.