.jpg)
.jpg)
Pierwszy alarm lotniczy w Poznaniu został ogłoszony około godziny 8:30, gdy na poznańskim niebie zauważono niemiecki samolot rozpoznawczy. Kolejny rozbrzmiał około godziny 10:00. Tego dnia nad Poznaniem unosiła się mgła, dlatego część historyków podejrzewa, że właśnie to było przyczyną dość późnej decyzji o bombardowaniu stolicy Wielkopolski. Pierwsze bomby spadły na Poznań około godziny 12:00.
Tym razem alarm został ogłoszono dopiero w momencie rozpoczęcia ataku przez wroga, który zbombardował okolice Dworca Głównego, Łazarza, Jeżyce w rejonie Ogrodu Zoologicznego, zakłady Cegielskiego, rejon ul. Głównej, a także ogródki działkowe na Naramowicach. Bomby zrzucono także na ówczesną 3. Bazę Lotniczą, czyli dzisiejsze lotnisko Poznań-Ławica.
Kolejny nalot przeprowadzono już kilkadziesiąt minut później, jednak już pierwsze bombardowanie było tragiczne – na samym lotnisku zginęło około 40 osób, wśród których większość stanowili żołnierze. Wiele ofiar odnotowano także wśród ludności cywilnej.
Ponowne ataki z samolotów Luftwaffe przeprowadzono około godziny 15:00 i 18:00. Ten ostatni był najcięższym w tym dniu – ponownie zrzucono bomby na Ławicę, a także Dworzec Główny i znajdujące się w pobliżu składnice, Zakłady Mundurowe na Jeżycach, a także mosty stanowiące przeprawy przez Wartę. Atakowano także pociągi ewakuacyjne oraz budynki mieszkalne.
Według listy strat, opublikowanej przez dr. Łukasza Jastrząba w roku 2009 stworzonej na podstawie wcześniejszych opracowań, 1 września 1939 roku w Poznaniu, na skutek bobardowań zginęły co najmniej 262 osoby, w tym w większości była to ludność cywilna. Liczba jest o wiele większa, jednak podawane dane dotyczą jedynie tych osób, które zostały odnotowane w materiałach i literaturze. Część osób zmarła na skutek odniesionych w bombardowaniu ran w kolejnych dniach, a część nie została zgłoszona przez rodziny.
Wyzwolenie Poznania nastąpiło dopiero 6 lat później – 23 lutego 1945 roku.