Co czwarty mieszkaniec Poznania ma w sobie krew osadników z okolic Bambergu

Bambrzy, zasiedlając tereny takie jak Dębiec, Wilda, Rataje, Jeżyce, Luboń, Górczyn, Bonin czy Winiary, wniesli do Poznania nie tylko swoje umiejętności w zakresie handlu i rzemiosła, ale przede wszystkim bogatą kulturę i tradycję. Zamiast kontynuować pracę na roli, jaką prowadzili w swojej ojczyźnie, zaczęli kształtować miejski krajobraz, dodając mu unikalnego kolorytu.

Jednym z najbardziej charakterystycznych aspektów kultury Bambrów jest kultywowanie własnych obrzędów, w tym kultu św. Marcina, który do dziś jest żywym elementem poznańskiej tradycji. Bogate stroje ludowe, które Bambrzy nosili podczas uroczystości kościelnych i świąt, stanowiły i nadal stanowią nieodłączny element lokalnego folkloru, będąc jednocześnie “ozdobą” miasta.

Ciekawym fenomenem, świadczącym o stopniu asymilacji Bambrów z rdzennymi mieszkańcami Poznania, jest fakt, że epitet “bambrzy” był często używany przez przybyszów w odniesieniu do rodowitych poznaniaków w okresie Drugiej Rzeczypospolitej. To świadczy o tym, jak bardzo obie grupy zlały się ze sobą, tworząc wspólną tożsamość miasta.

Współczesny Poznań jest dumny ze swojego bamberskiego dziedzictwa. Świadomość historyczna i kulturowa wciąż jest pielęgnowana, a potomkowie Bambrów nadal odgrywają ważną rolę w życiu miasta. Wiele lokalnych inicjatyw kulturalnych, festiwali i wydarzeń edukacyjnych poświęconych jest zachowaniu i promowaniu tej unikalnej spuścizny.

Bamberskie korzenie Poznania są żywym przypomnieniem o wielokulturowym wymiarze miasta, a historia Bambrów stanowi ważny rozdział w jego dziejach. To opowieść o migracji, adaptacji i współistnieniu różnych kultur, która do dziś kształtuje tożsamość i ducha Poznania.